یادداشت؛

مذاکره با آمریکا هیچ فایده ای ندارد

مذاکره با آمریکا هیچ مشکلی از کشور را حل نمی‌کند این مورد بارها سنجیده شده است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «افق سرعین»، امام جمعه سرعین در یادداشتی نوشت: رهبر معظم انقلاب صبح دیروز با اشاره به مذاکره با آمریکا نکته‌ای راهبردی را اشاره داشته و سپس سؤالی را طرح فرمودند. ایشان بیان داشتند: «چند وقت است می‌شنوید در روزنامه، در فضای مجازی، در سخنان این و آن، بحث میشود از مذاکره‌ی دولت. خب، آنچه مورد بحث این بحث‌کنندگان است ــ چه در داخل، چه در خارج ــ مذاکره‌ی با آمریکا است. اسم مذاکره را می‌آورند که «آقا! مذاکره چیز خوبی است»، انگار کسی مخالف با خوب بودن مذاکره است! ... استثنائی که وجود دارد آمریکا است. البتّه رژیم صهیونیستی را اسم نمی‌آورم، چون دولت نیست؛ رژیم صهیونیستی یک باند جنایت‌کاری هستند که آمدند یک سرزمینی را غصب کردند، دارند جنایت میکنند؛ او محلّ کلام نیست. استثنا آمریکا است. مذاکره‌ با آمریکا هیچ تأثیری در رفع مشکلات کشور ندارد. این را باید ما درست بفهمیم. این جور به ما وانمود نکنند که اگر نشستیم پشت میز مذاکره با آن دولت، فلان مشکل یا فلان مشکل حل می‎شود. نه، نخیر. با مذاکره‌ با آمریکا هیچ مشکلی حل نم ی‎شود.

پیش از اشاره به استدلال این گزاره راهبردی، به نکته‎ای خیلی مهم که در این کلمات نهفته است، اشاره می‎کنیم. این نکته چیزی نیست جز هشدار رهبری نسبت به جریان «تحریف». باید بدانیم که جریان تحریف در جنگ شناختی و روایت‎ها به دنبال القای این است که راه حل مشکلات اقتصاد ایران از مسیر مذاکره با آمریکا عبور می‎کند. این جریان مکمل اثرگذاری تحریم‎هاست. تحریم‎ها مأموریت تسلیم ملت ایران را دارند. آنچه اثر این تحریم را حداکثری می‎کند تا دشمن به هدفش دست یابد، همین پادوهای غرب‎زده هستند تا از طریق تحریف تاریخ و واقعیت‎ها، بن‎بست در کشور را القا کنند. خلاصه این بند همان کلام رهبر حکیم انقلاب است که فرمودند: «جریان تحریف مکمل جریان تحریم است و اگر تحریف را بشکنیم، تحریم نیز می‎شکند.» اکنون برگردیم به همان گزاره راهبردی؛ چرا مذاکره  با آمریکا هیچ مشکلی را حل نمی‎کند؟

دوم؛ مذاکره یک فرآیند چند ساله است که شروع آن مشخص و پایان آن برای تحقق خواسته‌ها نامعلوم است. در واقع، شروع مذاکره، اگر جه از حیث انتظارات تورمی، تنفسی مصنوعی به اقتصاد می‎دهد؛ اما از حیث بنیادین به اقتصاد و مؤلفه‎های آن از دو جهت به شدت آسیب می‎زند؛ یکی معطل‎سازی آن به نتیجه مذاکره و دیگری وابستگی اقتصاد به مذاکره. در اولی ظرفیت‎های داخلی و منطقه‎ای کشور در میان رقابت‏های شدید جهانی مغفول می‎ماند و در دومی با هر نوسانی در مذاکرات، اقتصاد فرو می‎پاشد.