- گروه: اجتماعی
- کد خبر: 1665
- بازدید: 1
- 1404/04/14 - 07:14:40
یادداشت؛
ماه محرم احیاگر حافظه تاریخی ملت‌های آزاده است
ماه محرم، فقط سوگواری نیست؛ فرصتی است برای زنده نگه داشتن یاد ظلم‌ستیزی و عدالت‌خواهی در تاریخ. محرم هر سال یادآوری می‌کند که آزادگی و بیداری در دل ملت‌ها با خون حسین(ع) تا ابد زنده است.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «افق سرعین»، ژیلا آقاغفاری فعال فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی نوشت: هر سال که محرم از راه می‌رسد، گویی حافظه تاریخی ما دوباره از نو احیا می‌شود. در صدای طبل و زنجیر، در اشک مادران و سینه‌زنی جوانان، چیزی فراتر از سوگواری جاری‌ست: یک عهد. عهدی با تاریخ، با آزادی، با کرامت انسان. اما آنچه محرم را زنده نگه داشته، تنها اشک نیست؛ بلکه آگاهی و امیدی‌ست که از دل این واقعه تاریخی، نسل به نسل منتقل شده است.جوان امروز اگر با چشم تحلیل‌گر به عاشورا بنگرد، درمی‌یابد که این رویداد صرفاً یک تراژدی نیست؛ بلکه یک الگوی مبارزاتی‌ست. جوان کربلا نه تماشاگر بود و نه منفعل. در سخت‌ترین شرایط، با آگاهی تصمیم گرفت و با امید به عدالت، جان داد. اینجاست که نقش جوان در هر مقطع تاریخی برجسته می‌شود: از کربلا تا امروز، نقش‌آفرین و تعیین‌کننده.
اکنون اگر بخواهیم این الگو را در عصر خود بازخوانی کنیم، باید نگاهی دقیق‌تر به رخدادهای منطقه‌ای بیندازیم. جنگ ۱۲ روزه اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی، نه تنها یک تقابل نظامی بود، بلکه برخورد دو گفتمان بود: گفتمان سلطه و اشغال در برابر گفتمان مقاومت و کرامت. در این میان، جوانان ایرانی و حتی جوانان منطقه، بار دیگر نقشی کلیدی ایفا کردند؛ چه در عرصه نظامی، چه در حوزه رسانه و جهاد تبیین.
این جنگ، درست در دل عصری رخ داد که بسیاری از رسانه‌های جهانی، سعی در القای ناامیدی داشتند؛ اینکه نسل جدید در ایران بی‌تفاوت شده یا از مفاهیم مقاومت فاصله گرفته. اما واقعیت، تصویری دیگر نشان داد: جوانانی که با تمام توان، چه در جبهه نبرد مستقیم و چه در جبهه روایتگری، سینه سپر کردند و اجازه ندادند چهره مقاومت مخدوش شود.
اگر امروز محرم زنده است، اگر هنوز علم‌ها برافراشته می‌شود، دلیلش همین روحیه است: روحیه "هل من ناصر" که در هر نسلی، پاسخ خود را می‌گیرد. ما در عاشورا، الگویی از مسئولیت‌پذیری جوانان می‌بینیم. از حضرت علی‌اکبر (ع) که با تمام شور جوانی‌اش جان بر کف گرفت، تا قاسم بن الحسن که با همان سن کم، با بصیرتی مثال‌زدنی به میدان آمد. این شخصیت‌ها، صرفاً اسطوره‌های تاریخ نیستند، بلکه آینه‌هایی‌اند برای جوان امروز تا خود را در آنان بازشناسی کند.
و مگر نه اینکه رژیم صهیونیستی، از همین نسل جدید بیش از هر چیز می‌هراسد؟ چراکه این نسل، دیگر تنها مصرف‌کننده روایت‌ها نیست؛ بلکه خود، راوی و تحلیل‌گر است. جوان امروز، آن‌گونه که رسانه‌های غربی تصویر می‌کنند، خام و تهی نیست. بلکه می‌اندیشد، بررسی می‌کند، و تصمیم می‌گیرد که در کدام جبهه بایستد. تجربه جنگ ۱۲ روزه نشان داد که چگونه آگاهی و امید، حتی در دل بحران، می‌تواند بازدارنده و حتی پیروزمند باشد.
محرم، هر سال فرصتی‌ست برای بازتعریف جایگاه خودمان در تاریخ. اینکه آیا هنوز آماده‌ایم که مثل یاران حسین (ع)، از آسایش خود بگذریم برای حقیقت؟ جنگ اخیر، بار دیگر نشان داد که این آمادگی، هنوز زنده است؛ در رگ جوان ایرانی، در تحلیل‌گری‌اش، در انتخاب‌هایش.
اما این کافی نیست. ما نیازمند آنیم که این آگاهی را تعمیق بخشیم. محرم باید از قالب مراسم و نماد بیرون بیاید و به بستر آگاهی عمومی تبدیل شود. هر مجلس روضه، باید فرصتی برای گفت‌وگوی نسلی باشد. هر سخنرانی، بستری برای تحلیل و فهم موقعیت تاریخی‌مان. چراکه دشمن، در میدان رسانه، به اندازه میدان نبرد فعال است.
و از سوی دیگر، ما به امید نیز نیازمندیم. نه امیدی سطحی و احساسی، بلکه امیدی ریشه‌دار در سنت و تاریخ‌مان. همان امیدی که زینب (س) در دل خرابه‌های شام زنده نگه داشت؛ همان نوری که امام سجاد (ع) با مناجات‌های شبانه‌اش روشن کرد. امروز نیز، این نور باید در دل جوان ما بتابد تا در برابر تاریکی‌های زمانه، خاموش نشود.
در پایان، باید گفت که محرم، تنها خاطره‌ای از گذشته نیست؛ یک پروژه تمدنی‌ست. پروژه‌ای که هر سال، با حضور جوانان، نونوار می‌شود. از کربلای ۶۱ هجری تا جنگ ۱۲ روزه ۱۴۴۶ قمری، این پیوند گسسته نشده. ما وارثان آن پرچمیم. پس برافرازیمش، با آگاهی، با امید، و با ایمان به اینکه حق، همیشه در نهایت پیروز است؛ حتی اگر مسیرش پر از خون و اشک باشد.
انتهای خبر/ ح
دیدگاه‌ها