امام عسکری(ع)؛ خورشید پنهان در عصر ظلم

یازدهمین امام شیعیان در سخت‌ترین روزهای خفقان عباسی، ایمان را پاس داشت و امت را برای ظهور مهدی(عج) آماده ساخت.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «افق سرعین»، امام حسن عسکری (ع) یازدهمین پیشوای شیعیان، در دوران سخت و خفقان حکومت عباسی زیست. ایشان نه‌تنها رهبر معنوی امت اسلام بودند، بلکه وظیفه‌ی آماده‌سازی جامعه برای عصر غیبت امام دوازدهم (عج) را نیز بر دوش داشتند. شهادت مظلومانه‌ی ایشان در سال ۲۶۰ هجری قمری، یکی از تلخ‌ترین حوادث تاریخ تشیع به شمار می‌رود.

 زندگی کوتاه اما پربار

امام حسن عسکری (ع) در سال ۲۳۲ هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند. لقب «عسکری» از سکونت ایشان در منطقه‌ی نظامی سامرا گرفته شده است؛ جایی که عباسیان ایشان را زیر نظر داشتند. زندگی امام تنها ۲۸ سال طول کشید، اما در این مدت کوتاه، نقش مهمی در هدایت امت و گسترش فرهنگ تشیع ایفا کردند.

 شرایط سیاسی و اجتماعی

امام عسکری (ع) در زمان خلفای عباسی، به‌ویژه معتز، مهتدی و معتمد، همواره در محدودیت شدید بودند. این خلفا از نفوذ معنوی ایشان در میان مردم بیم داشتند و امام را تحت نظر و در حصر خانگی قرار داده بودند. با این حال، ایشان با نامه‌نگاری، شبکه‌ی وکالت و تربیت شاگردان برجسته، مسیر هدایت شیعه را ادامه دادند.

 شهادت امام حسن عسکری (ع)

در سال ۲۶۰ هجری قمری، معتمد عباسی که تاب نفوذ روزافزون امام را نداشت، ایشان را با زهر مسموم ساخت. امام در حالی که تنها ۲۸ سال داشتند، در روز هشتم ربیع‌الاول به شهادت رسیدند و پیکر مطهرشان در سامرا، کنار قبر پدر بزرگوارشان امام هادی (ع)، به خاک سپرده شد.

 مأموریت بزرگ پس از شهادت

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شهادت امام عسکری (ع)، آغاز دوران غیبت امام زمان (عج) بود. ایشان جامعه‌ی شیعیان را برای پذیرش این دوران آماده کردند و با معرفی فرزند خود، حجت الهی بر زمین باقی ماند. این پیوند میان شهادت امام یازدهم و غیبت امام دوازدهم، اهمیت ویژه‌ای به این واقعه می‌بخشد.

 پیام‌ها و درس‌ها

۱. پایداری در برابر ظلم: امام عسکری (ع) نشان دادند که حتی در حصر و فشار می‌توان با ایمان و تدبیر، جامعه را هدایت کرد.

۲. اهمیت شبکه‌سازی دینی: امام با ایجاد ارتباط میان وکلا و شیعیان، الگویی ماندگار از مدیریت در شرایط بحرانی ارائه کردند.

3. آماده‌سازی برای آینده: رسالت بزرگ امام، زمینه‌سازی برای دوران غیبت و حفظ ارتباط امت با امام غایب بود.

 نتیجه‌گیری

شهادت امام حسن عسکری (ع) تنها پایانی بر حیات ظاهری ایشان نبود، بلکه آغازی برای مرحله‌ای سرنوشت‌ساز در تاریخ تشیع بود. یاد و نام ایشان همواره به‌عنوان نماد صبر، بصیرت و آماده‌سازی برای ظهور منجی موعود (عج) در دل‌ها زنده است.

انتهای خبر/ ح