- گروه: اجتماعی
- کد خبر: 1919
- بازدید: 51
- 1404/06/17 - 20:09:54
یادداشت؛
مرز باریک وحدت: «مدارا» یا «مُداهِنه»؟!

یکی از خطاها در بحث وحدت اسلامی آن است که برخی گمان میکنند تحقق وحدت میان شیعه و سنی به معنای چشمپوشی از باورهای خاص هر مذهب است.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «افق سرعین»، یکی از خطاها در بحث وحدت اسلامی آن است که برخی گمان میکنند تحقق وحدت میان شیعه و سنی به معنای چشمپوشی از باورهای خاص هر مذهب است. حال آنکه وحدت نه انکار عقاید، که تأکید بر اشتراکات و پرهیز از دامنزدن به اختلافات است.
یعنی در عین اختلافنظر، بتوان در کنار هم زیست، با یکدیگر مدارا کرد، و به عقیده و شخصیت طرف مقابل احترام گذاشت. وحدت هرگز به معنای تحمیل باور خویش بر دیگری یا رفتار خصمانه به سبب تفاوتها نیست.
با این همه، گاهی «#مدارا» با «مداهنه» خلط میشود و این همان نقطهای است که منشأ بسیاری از بدفهمیها و لغزشها میگردد. مداهنه از دُهن(روغن) گرفته شده یعنی روغنمالی کردن، سازشکاری و کوتاهآمدن در «حق».
وجه اشتراک مدارا و مداهنه در «نرمی کردن» است، اما با این تفاوت که مدارا «نرمی با مردم» است و مداهنه «نرمی در حقیقت». متعلق مدارا، «انسان» است و متعلق مداهنه، «حقیقت».
مدارا، نرمخویی و بردباری با انسانهاست؛ اما مداهنه نرمش در برابر حقیقت. آنکه در تعامل با مردم، اهل چشمپوشی است و با حوصله، گذشت و عفو رفتار میکند، اهل مدارا است؛ ولی آنکه برای جلب رضایت دیگری، از حق یا بخشی از آن چشم میپوشد، گرفتار مداهنه شده است.
در مدارا، حقیقت قربانی نمیشود و حتی امید میرود کسی که با وی مدارا میشود، به حقیقت راه یابد؛ اما در مداهنه، حقیقت وجهالمصالحه شده و پایمال میگردد.
مدارا، مرافقت و همراهی موقت با مخالف است، اما مداهنه، موافقت و همسویی با او. اگر ما با اندیشهای مخالف باشیم و در عین حال با صاحب آن خوشخویی و نرمی کنیم، مدارا کردهایم؛ اما اگر ضمن باطن دانستن اندیشه کسی با آن موافقت کنیم، دچار مداهنه شدهایم.
پس، مدارا راهبردی برای رساندن دیگران به حقیقت است، در حالیکه مداهنه عقبنشینیازحقیقت است. البته این مسئله فقط مختص اینجا نیست بلکه در عمده کنشها و گفتوگوهای مذهبی، اجتماعی و یا حتی سیاسی، نیز باید حاکم بوده و باید دقیق مرز آن را شناخت:
اینکه مدارا یعنی نرمخویی و تحمل در برابر افراد، آری؛ اما سازشکاری به معنای معامله بر سر حقیقت، هرگز.
دیدگاهها