سلامتی؛

آیا ورزش با شکم خالی به کاهش وزن کمک میکند؟

تصور بر این است چون چند ساعت از آخرین وعده غذایی یعنی شام گذشته است، بدن غیر از چربی، منابع انرژی دیگری مانند گلیکوژن در اختیار ندارد و این زمان، زمان مناسبی است تا چربی را بسوزانند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «افق سرعین»، حسن حنیفی فعال رسانه ای در یادداشتی در خصوص ورزش و سلامتی نوشت: اگرچه فواید ورزش بر کسی پوشیده نیست، اما ممکن است این پرسش پیش آمده باشد که ورزش دقیقا چه فایده‌ای برای بدن انسان دارد؟ فعالیت بدنی منظم می‌تواند قدرت عضلانی را بهبود بخشیده و استقامت را افزایش دهد. ورزش هم به جهت درمانی و هم از جانب پیشگیری، فواید زیادی برای سلامت جسم و روح دارد.

آیا ورزش با شکم خالی به کاهش وزن کمک میکند؟

تصور بر این است چون چند ساعت از آخرین وعده غذایی یعنی شام گذشته است، بدن غیر از چربی، منابع انرژی دیگری مانند گلیکوژن در اختیار ندارد و این زمان، زمان مناسبی است تا چربی را بسوزانند. بنابراین با معده خالی شروع به ورزش می‌‌کنند. در نگاه اول اینطور به نظر می رسد این نوع فعالیت ورزشی اثر گذاری بهتری نسبت به زمانی دارد که شما صبحانه خورده باشید و بعد ورزش کنید. اما یک تفاوت منفی نیز دارد و آن تحلیل رفتن عضلات است! که البته نوع ورزش در آن نقش دارد.

اما چه نوع ورزشی؟

برخی‌ها صبح و قبل از صبحانه مثلاً به مدت ۲۰ دقیقه پیاده روی آهسته‌ای انجام می‌دهند، برخی دیگر با شدت متوسط و زمان طولانی تمرین هوازی مانند دویدن و گروه دیگر تمرینات بدنسازی و یا تمرینات با شدت بالا مانند اینتروال انجام می‌دهند.

گروهی که فقط پیاده روی انجام می‌دهند، شاید با این زمان پیاده روی و شدت پایینی که دارد کمتر بدن را وادار به سوختن چربی کند و شاید در واقع هیچ تفاوتی در کاهش چربی میان آن‌ها با کسانی که همان پیاده روی را بعد از صبحانه انجام می‌‌دهند، نداشته باشند. اما دیگر گروها وقتی شدت یا زمان تمرین را بالا می‌برند، بدن را به منظور کالری سوزی وارد فاز تخریب شدن می‌کنند.

چرا ورزش با شکم خالی درست نیست؟

میزان سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس!) در صبح بالا است. از طرف دیگر فعالیت‌های ورزشی مانند شرایط استرس‌زا تلقی شده و موجب ترشح کورتیزول بیشتر می‌شود، کورتیزول نیز برای یافتن سوخت سراغ تجزیه پروتئین بدن (عضلات) و تبدیل شدن آن به گلوکز می رود! گذشته از این سطح پایین گلیکوژن هنگام فعالیت ورزشی باعث آزاد شدن کورتیزول و منجر به تجزیه پروتئین می‌شود که گذشته از عضله سوزی، اختلال در سیستم ایمنی بدن را نیز به دنبال دارد. پس در این شرایط شما برای کاهش وزن، عضلات را قربانی می‌کنید. (کورتیزول از غدد فوق کلیوی ترشح می شود)

پس نتایج تحقیقات قبلی چه می‌شود؟

مطالعات زیادی در این خصوص انجام شده که نتایج کاملاً متناقضی را نشان داده است، چرا که در این مطالعات اشاره‌ای به نوع تغذیه فرد در طول روز نشده و فقط ورزش با معده خالی قبل از صبحانه و یا مصرف کربوهیدرات یا پروتئین آن هم به صورت کنترل شده قبل از ورزش بررسی شده است.

اما در خصوص تحقیقاتی که ورزش با معده خالی را توصیه کرده‌اند، اینطور به نظر می‌‌رسد که در این تحقیقات به میزان سطح کورتیزول توجهی نشده باشد و فقط مقدار کاهش وزن فرد را مورد بررسی قرار داده‌اند، از طرف دیگر این امکان نیز وجود دارد که حتی توجه کمتری به این شده باشد که میزان وزن کاسته شده از چربی بوده یا نتیجه تخریب عضله بوده است؟ چرا که در مواردی توصیه شده این روش را در کنار رژیم کم کالری ادامه دهید، این روش در یک بازه زمانی کوتاه می‌تواند موجب کاهش وزن شود، اما آیا ادامه خواهد داشت و یا وزن از دست رفته بر نمی‌گردد؟

باید گفت این نوع کاهش وزن در یک جایی متوقف ‌می‌شود و بدن نسبت به از دست دادن چربی از خود مقاومت نشان می‌دهد، در کنار این موارد گذشته از پایین آمدن سطح ایمنی بدن، اختلال در سطح قند خون، کاهش بافت عضلانی و افزایش فشار خون می‌تواند از تبعات افزایش سطح کورتیزول برای شخص باشد.

اگر صبحانه بخورید و بعد از آن ورزش کنید چطور؟

وقتی ماده غذایی وارد بدن می‌شود که طبیعتاً بخشی از آن کربوهیدرات است، انسولین ترشح می‌شود، گلوکز خون را ذخیر کرده و مابقی گلوکز صرف فعالیت‌های می‌شود که پس از صرف غذا مشغول به انجام آن می‌شوید. یعنی اگر شما با فاصله کم از صرف صبحانه فعالیت ورزشی را انجام دهید بدن گلوکز خون که نتیجه مصرف صحبانه است را مصرف می کند و پس از اتمام آن سراغ دیگر ذخایر بدن می رود، از طرف دیگر این فاصله کم حتی موجب اختلال در روند هضم غذا می‌شود. بنابراین لازم است حداقل از یک ساعت و نیم به بالا پس از صرف غذا فعالیت ورزشی را آغاز کنید.

انتهای خبر/ ح