بهنام اسدی در گفتگو با خبرنگار خبری تحلیلی «افق سرعین»،  گفت: شیخ صفی در کودکی توجه خاصی به امور مذهبی نشان می‌داد. در جوانی قرآن را حفظ کرد و ضمن تحصیل علوم مقدماتی به زهد و ریاضت پرداخت و به مشاهده ظهورات غیبیه و عوالم غیرمرئیه توفیق یافت. گاهی در مزار شیخ فرج اردبیلی و گاهی در مرقد شیخ ابوسعید اردبیلی به عبادت مشغول می‌شد.

 

 وی در خصوص زندگی و تحصیلات اولیه توضیح داد: شیخ صفی‌الدین در یک خانواده دین‌دار و مذهبی به دنیا آمد. او از همان دوران کودکی به علم و دانش علاقه‌مند بود و تحت‌تأثیر محیط دینی خانواده، به سمت عرفان و تصوف گرایش پیدا کرد. در جوانی، به گیلان رفت و تحت تعلیمات شیخ زاهد گیلانی، یکی از بزرگان عرفان، قرار گرفت. شیخ زاهد گیلانی نقش مهمی در تربیت و شکل‌گیری شخصیت معنوی شیخ صفی‌الدین داشت.

 

 

 این استاد دانشگاه با اشاره به تأسیس خانقاه و تعالیم عرفانی گفت: پس از بازگشت به اردبیل، شیخ صفی‌الدین خانقاهی تأسیس کرد که به مرکزی برای تعلیم‌وتربیت عارفان و صوفیان تبدیل شد. او در این خانقاه به تدریس علوم دینی و عرفانی پرداخت و شاگردان بسیاری را تربیت کرد. شیخ صفی‌الدین تأکید زیادی بر تهذیب نفس، تزکیه اخلاق و دستیابی به معرفت الهی داشت.

 

 اسدی گفت: شیخ صفی‌الدین مؤسس سلسله صفویه بود، اگرچه بنیان‌گذاری رسمی این سلسله به نواده او، شاه اسماعیل صفوی، بازمی‌گردد. خاندان صفوی ابتدا یک سلسله صوفیانه بود که باگذشت زمان به یک سلسله سیاسی و حکومتی تبدیل شد و نقش مهمی در تاریخ ایران ایفا کرد. با روی کار آمدن شاه اسماعیل، مذهب تشیع به‌عنوان مذهب رسمی ایران اعلام شد و صفویه توانستند ایران را از تجزیه و تسلط خارجی نجات دهند.

 

 

 وی با اشاره به وفات و میراث اظهار داشت: شیخ صفی‌الدین در سال ۷۳۵ هـ.ق (۱۳۳۴ م) درگذشت و در خانقاه خود در اردبیل به خاک سپرده شد. مقبره او به‌عنوان مجموعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی شناخته می‌شود و از جمله مکان‌های زیارتی و تاریخی مهم ایران است.

 این استاد دانشگاه سرعینی در پایان سخنان گفت: میراث شیخ صفی‌الدین نه‌تنها در زمینه عرفان و تصوف، بلکه در تحولات اجتماعی و سیاسی ایران نیز تأثیرگذار بوده است. تعالیم او به گسترش تصوف و عرفان در ایران کمک کرد و نقش مهمی در تقویت وحدت مذهبی و ملی ایفا کرد.