یادداشت؛
فقر فرهنگی تهدیدی خاموش علیه جامعه است
فقر فرهنگی و آسیب‌های اجتماعی؛ تهدیدی خاموش علیه جامعه است.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «افق سرعین»، ژیلا آقاغفاری فعال فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی نوشت: وقتی از «فقر» حرف می‌زنیم، بیشتر ذهن‌ها به سمت مشکلات اقتصادی می‌رود؛ نان شب، مسکن و معیشت. اما واقعیت این است که فقر فقط خالی بودن جیب نیست. فقر فرهنگی، یعنی محرومیت از آگاهی، کتاب، هنر، گفتگو و مهارت‌های زندگی، پدیده‌ای است که اگر از فقر اقتصادی خطرناک‌تر نباشد، کمتر هم نیست.جامعه‌ای که درگیر فقر فرهنگی باشد، دیر یا زود به آسیب‌های اجتماعی رفتاری مبتلا می‌شود؛ پرخاشگری در خانه و خیابان، اعتیاد، خشونت، ازدواج‌های اجباری، طلاق‌های پرتنش و بی‌توجهی به حقوق زنان و کودکان، همه نشانه‌های چنین ضعفی‌اند.
فقر فرهنگی همیشه در ظاهر دیده نمی‌شود؛ ممکن است کسی خانه و ماشین داشته باشد، اما از نظر فرهنگی فقیر باشد. نشانه‌هایش روشن است: نداشتن مهارت گفت‌وگو، ناتوانی در انتخاب آگاهانه، بی‌تفاوتی به سرنوشت جامعه و بی‌ارزش دانستن آموزش، کتاب و هنر.
چرا فقر فرهنگی خطرناک است؟
فقر اقتصادی را می‌توان با حمایت‌های مالی و شغلی تا حدی جبران کرد، اما فقر فرهنگی حتی در سایه رفاه اقتصادی هم باقی می‌ماند و جامعه را زمین‌گیر می‌کند. همانطور که گفته‌اند: «فرهنگ زیربنای توسعه است» و اگر این پایه سست باشد، هیچ سازه‌ای پایدار نمی‌ماند.
راهکارها
-
آموزش از کودکی: یاد دادن مهارت‌های زندگی در مدرسه و خانه.
-
دسترس‌پذیری کتاب و هنر: کتابخانه‌های محلی، جشنواره‌ها و برنامه‌های هنری ارزان.
-
تقویت گفتگو: نشست‌های محلی، انجمن‌ها و جلسات خانوادگی.
-
رسانه‌های مسئولانه: تولید محتوای فرهنگی به جای ترویج خشونت و سطحی‌نگری.
-
نقش زنان: مادران به‌عنوان ستون فرهنگ خانواده باید بیش از پیش توانمند شوند.
-
مشارکت اجتماعی: فعالیت‌های داوطلبانه و گروه‌های کتاب‌خوانی محلی.
-
سیاست‌گذاری هوشمند: سرمایه‌گذاری دولت در زیرساخت‌های فرهنگی و آموزشی.
جمع‌بندی
فقر فرهنگی زنجیری است که آزادی روح و اندیشه را می‌بندد. تا زمانی که این زنجیر گسسته نشود، حتی پر شدن جیب‌ها هم تضمین‌کننده سلامت اجتماعی نخواهد بود.
دیدگاه‌ها